Dit is Henriette Jeannette Marie Hennis, geboren te Amsterdam op 9 september 1944.
Hetty is op haar 59ste gepensioneerd. En dat woord ‘gepensioneerd’ vindt zij eigenlijk maar een rot woord. Dat klinkt zo oud! Na haar pensionering heeft zij 6 jaar in Duitsland gewoond en wat vrijwilligerswerk verricht. Daarna is zij een vliegende keep geworden voor haar kleindochter Alexandra (6) en kleinzoon Olivier (2). Op de woensdag haalt ze Alexandra van school en lunchen ze gezellig samen. Dan doen oma en kleindochter lekker wat spelletjes of oma leest voor. Vervolgens brengt Hetty haar kleindochter naar ballet en na afloop van die les halen oma en kleindochter samen Olivier van de dagopvang. Meestal zorgt ze dan ook nog even voor de avondmaaltijd. Haar zoon (Jeroen) boft maar met zo’n moeder, want het komt geregeld voor dat Hetty aan het eind van een dag gebeld wordt door degene die die dag verantwoordelijk is voor het ophalen van de kinderen van de dagopvang/BSO. Dit omdat zoonlief of schoondochterlief volgens de navigatie het niet gaat halen om op tijd bij de dagopvang/BSO te zijn. En dan springt oma natuurlijk weer even in.
Als ze niet met haar kleinkinderen in de weer is, vermaakt Hetty zich ook wel. Op maandagmiddag wandelt zij altijd zo’n uur tot anderhalf uur in het bos met een vriendin en ‘s avonds is zij bij De Schakel. Dat wandelen past haar beter, dan bijvoorbeeld een eind door het bos te fietsen, want op de fiets is ze geen held. Vroeger als kind al niet. Hierover zegt Hetty: ‘Toen ik 11 jaar oud was zette ik, staande op mijn trappers, vaart om snel voor een half uurtje thuis te kunnen zijn voor de lunch – en dan weer 20 minuten terug te fietsen naar school. Dat was natuurlijk gekkenwerk en dat ging ook heel erg mis! Ik gleed van de trappers af en reed zo op een geparkeerde auto in. Gevolg: verbogen voorvork en de fiets reed geen meter meer. Om te demonstreren dat ik toen ook al eigenwijs was: De fietsenmaker vertelde mij dat de voorvork verbogen was en ik vroeg hem in mijn onschuld of dat wel het geval was en niet toevallig hoorde bij deze prachtige fiets, een Locomotief! Dit leverde wel een beetje een trauma op en ik heb ook nooit met mijn kinderen voor- of achterop gefietst. Dat durfde ik niet aan.’
Eens in de veertien dagen komt Hetty’s hulp op dinsdag, die ‘s morgens al om 07:00 uur arriveert met de auto vanuit Leiderdorp. Waarom een hulp uit Leiderdorp? Nou dat komt omdat ze daar van 1977 tot 1985 gewoond heeft, daar haar man in opleiding was tot longarts in het Academisch Ziekenhuis van Leiden. Sindsdien heeft de hulp Hetty altijd gevolgd. Zelfs toen ze voor die zes jaar naar Duitsland ging, heeft zij Hetty daar geholpen met schoonmaken voordat Hetty en haar partner in dat huis trokken.
En op donderdagavond is ze dan weer bij De Schakel. Dat zijn zo de vaste terugkerende dingen, waar ze zich erg prettig bij voelt.
Hetty is optimistisch van aard. Zachtaardig, wat introvert, hulpvaardig en secuur. Dat laatste maakt dat zij administratief een kei is. Ze is heel precies. En haar goede inlevingsvermogen is weer heel handig voor het spelen van een rol.
Ze kan goed alleen zijn (roeit vaak met de riemen die zij heeft), maar houdt zeker van gezelligheid. Ze is soms wel wat ondoorgrondelijk voor anderen, omdat zij naar anderen toe geen emoties toont als er iets heel ergs gebeurt. Dat houdt ze dan even voor zichzelf. Hetty treedt niet zo op de voorgrond en heeft ook niet het hoogste woord.
Hetty is sinds november 2011 lid van De Schakel. Dit kwam omdat ze in Duitsland een buurvrouw had die lid was van een amateurtoneelgezelschap en zij vroeg om hulp met het repeteren van haar tekst. Toen Hetty terugkwam in Nederland – na het verbreken van haar relatie – had zij haar kinderen nog en een paar vrienden, maar verder niets meer. Hetty wilde iets leuks doen met haar tijd en leven. Toen ze alleen kwam te staan heeft zij heel goed nagedacht en kwam tot de conclusie dat er eventueel maar één hobby was die haar zou kunnen aanspreken en onder de mensen zou brengen en dat was toneel. Toen is Hetty gaan googelen, kwam uit op De Schakel, is daar gaan kijken en ze voelde zich daar meteen heel prettig, dus werd ze lid.
Over de eerste keer op het toneel staan zegt Hetty: ‘Het was heel spannend! De zenuwen gierden door m’n lijf en dat niet vanwege het feit dat ik moest optreden in het algemeen, maar dat ik solo moest zingen. Verschrikkelijk, dit was in de Wizard of Oz.’
Hetty bewaart goede herinneringen aan het stuk ‘Een trouwring mag niet knellen.’ Dit omdat het zo’n leuk stuk was, dat snel gespeeld moest worden en dat ook helemaal lukte.
Er ging soms ook wel eens iets mis op het podium: Zo stond Hetty bij de balie in het stuk ‘De Zevende Hemel’ en had zij een complete black out. Hetty kon zich absoluut haar tekst niet meer herinneren en verstond de souffleuse niet. Uiteindelijk is het toch goed gekomen met een luider souffleren en hebben weinigen er iets van gemerkt.
Het leukste facet van toneelspelen vindt Hetty dat zij zich kan inleven in een ander mens met al zijn specialiteiten en bijzonderheden. Dat geeft de kracht van de rol die je speelt. Het minst leuk vindt Hetty het als ze heel lang, 2 avonden per week, gerepeteerd hebben. Dan wordt het op een gegeven moment heel saai en vervelend; je kent alles al en zelfs de diverse teksten van de verschillende tegenspelers ga je dan uit je hoofd kennen!
Naast toneelspelen heeft Hetty nog wel wat andere hobby’s, zoals: Lezen, films en series kijken, spelletjes doen. En Hetty ontwerpt en knoopt halskettingen met parels en (half)edelstenen. En dat doet zij heel goed!
Hetty hoopt nog lang bij De Schakel te blijven en hoopt gezond oud te worden met haar familie, in de breedste zin van het woord.
