8 Vrouwen: Karina de Roos (Augustine)

Karina als Augustine
Ik ben in het stuk ‘8 Vrouwen’ het personage Augustine. Augustine is een oude vrijster van rond de 40. Ze kleedt zich heel degelijk en nogal onflatteus in onopvallende kleuren. Daarbij draagt ze stevige stappers en heeft ze een nietszeggend kapsel. Ik speel een vrouw die nooit is getrouwd, maar dat wel heel graag zou hebben gewild. Daarom ben ik ook zo rancuneus, verbitterd, jaloers en vijandig. Ik heb een continue defensieve houding. Niks is mijn schuld, en ik ben heel verwijtend naar iedereen. Daarbij ben ik ook nog eens op en top een hypochonder. Altijd heb ik wel ergens last van. En als je mij ergens van beschuldigt, ontken ik het meteen of ik geef je direct de wind van voren! Daarentegen, zodra er iets onverwachts gebeurd, verander ik in een nerveus, paniekerig hoopje ellende. Of erger nog, begin ik hysterisch te schreeuwen. Maar ik ben ook wel gek op sensatie.

Het verleden van Augustine is niet heel rooskleurig te noemen. Ik ben opgegroeid in armoede, samen met mijn zus Gaby en mijn moeder. Ik haat Gaby en ben vreselijk jaloers op haar. Zij heeft namelijk alles wat ik ook zou willen. Ze heeft een man (die nog rijk is ook), Gaby heeft kinderen en ze is nog mooi bovendien. En dankbaar dat Gaby mij en mijn moeder in huis heeft genomen, ben ik ook niet. Dat is toch volstrekt normaal? Gaby heeft alles en mijn moeder en ik niets, dus het lijkt mij logisch dat ze ons in huis heeft genomen.

Met mijn moeder heb ik ook spanningen. De manier waarop ze met de aandelen omgaat vind ik echt bespottelijk. En dan erger ik me ook ontzettend aan die Catherine, mijn jongste nichtje. Wat een vervelende snotneus is dat! Ze zou eens een voorbeeld moeten nemen aan haar oudste zusje. Die is veel serieuzer en begint tenminste een echte dame te worden. Nee, ik houd mijn hart vast wat er van die Catharine moet worden.

Karina in het echte leven
In het echte leven ben ik Karina de Roos. Wat toneelervaring betreft ben ik echt een nieuweling met slechts een half jaartje toneelervaring op de teller. Maar ondanks mijn onervarenheid beleef ik veel plezier aan het toneelspel.

Het personage Augustine staat voor mijn gevoel ver af van wie ik zelf ben. Vooral hoe zij verbaal van zich laat horen, zo zou ik me niet uitlaten! Maar daarom vind ik het ook juist leuk om haar te spelen, omdat ik op die manier bepaalde karaktereigenschappen naar voren kan laten komen die je bij mij niet ziet. En natuurlijk herken ik eigenschappen in Augustine die ik ook heb. Ik ben ook wel eens jaloers, boos, bang, verdrietig of hopeloos hysterisch, oké, dat laatste iets minder vaak, maar desondanks herkenbaar.
Toen wij laatst de trailer van acht vrouwen opvoerden en ik het podium opstapte, gebeurde er iets geks, toen leek het net alsof Karina verdween en ik op dat moment ook echt Augustine werd! Magische ervaring. Of ik begrip heb voor Augustine en haar manier van doen? Ja en nee. Ze is geworden wie ze is door haar ervaringen, maar het is wel sneu dat ze iedereen de schuld geeft van haar eigen ongelukkige leven. Wat meer zelfinzicht zou haar beslist geen kwaad doen.

Geef een reactie