Gisteravond was de eerste editie van “S.T.O.L.”, oftewel Schakel Theater Op Locatie. Een geheel nieuw concept voor de leden en het publiek van De Schakel. Waar wij normaal vanuit een bestaand script werken, begonnen we nu met niets. Theatermaakster Merijn van Beusekom trainde ons in een paar workshops, waarin we leerden hoe we personages en verhalen konden laten ontstaan. Daarmee zijn we verder aan het werk gegaan en ontstonden er vier verhalen, allemaal met het thema “Familie”.
De stukken werden gespeeld op vier locaties in Bussum. Het publiek werd vanuit het clubgebouw naar de locaties begeleid door een bijzondere familie: een vierling en één nakomertje, allemaal met een steekje los en allemaal met het idee dat ze het favoriete kind van hun ouders zijn. Het publiek danste de Sirtaki voor het terras van Zorba de Griek aan het Wilhelminaplantsoen, raakte verzeild in een Bootcamp onderweg naar de Nijverheidswerf, kreeg informatie over de historie van verschillende gebouwen langs de route door een ouderwetse PTT-postbode en zijn jonge broertje dat meer thuis is in de digitale wereld, en werd gedrilld door een Duitse wandelaarster die de wind er goed onder had.
Op de locaties (Koffie en Theehuis ‘t Marktplein aan de Havenstraat, Stoffenwinkel ‘Stoffen en Stofferen’ in de Kapelstraat en in de woning van twee Schakel-leden), kreeg het publiek een drankje en heerlijke warme en koude tapas, gemaakt door de leden van De Schakel. Daarna begonnen de voorstellingen. Herkenbare momenten binnen families, met pijnlijke stiltes en ongemakkelijke situaties, die het publiek zeker voelde. “We wisten echt niet wat we moesten doen bij die jongen die alleen zijn verjaardag zat te vieren omdat er niemand kwam. Moesten we gaan zingen? Moesten we bij hem gaan zitten? Het was zo zielig!! Ik durfde hem niet eens aan te kijken… heeel ongemakkelijk! Complimenten voor deze speler, die 20 minuten wist te boeien in zijn eentje, zonder tegenspelers, zonder tekst.”
Bij binnenkomst in de woning van Hetty was het publiek ook even van z’n stuk gebracht. “We dachten dat er echt een doodzieke vrouw in de kamer zat en dat die ook kwam kijken, maar het echt niet goed met haar ging. Prachtig gespeeld! En ook de ruzie over de erfenis en de terugkomende relatie tussen de drie generaties vrouwen was pijnlijk en herkenbaar.”
In de stoffenwinkel wil een wanhopige vader dat zijn enige dochter de winkel overneemt, maar zij heeft andere plannen. Haar vader overtuigt haar dat zij de enige is die het kan, omdat ze het net zo goed doet als haar moeder het deed. “De spanning tussen de twee, die elkaar de eerste drie minuten doodzwijgen terwijl ze aan het werk zijn in het gezellige zaakje, die is echt te snijden! We vroegen ons echt af wat er toch aan de hand zou zijn. Complimenten voor het natuurlijke spel, dat maakte het heel echt en voelbaar. Deste mooier was het om te zien hoe ze uiteindelijk nader tot elkaar komen en ze tóch de zaak overneemt.”
Onderweg naar het appartement op de Nijverheidswerf stond een vrouw met een routekaart om zich heen te kijken. Het viel het wandelende publiek op, maar de link wordt pas gelegd toen bleek dat zij de verloren halfzus is die bij de twee zussen op bezoek komt, nadat ze elkaar via Facebook hebben gevonden. Een mooie hereniging wordt toch wat ongemakkelijk als ze maar weinig herinneringen blijken te delen. “In de lange stilte, waarin de verloren zus de andere nogal opvallend probeert te ‘spiegelen’, voelden we de ongemakkelijke spanning tussen de twee. En het duurde ook zo lang, maar je blijft geboeid!”.
Na de vierde ronde van hapjes en voorstellingen, werd het publiek weer teruggebracht naar het clubgebouw, waar de spelers en begeleiders nog een gezamenlijk applaus in ontvangst namen en de mensen bedankt werden die hun locatie ter beschikking hadden gesteld. Dit was het moment om te horen hoe het bij collega-spelers op de andere locaties was gegaan. Normaal maken de leden de voorstellingsdag in het theater samen mee, dit keer was ieder op zijn eigen locatie en had geen idee hoe het bij de rest ging. Gelukkig was iedereen heel erg enthousiast over de eigen voorstellingen en was het publiek heel erg positief over de avond. Mooie stukken, heerlijk eten, leuke locaties en misschien wat veel, maar toch mooie wandelingetjes. “We hebben een geweldige avond gehad, dit moeten jullie echt vaker doen!!”
